De walvissen!
Door: Gerti
Blijf op de hoogte en volg Gerti
01 November 2014 | Argentinië, Trelew
Dit is geen land waar je even ergens naar toe loopt, als je wat wilt zien. Het begint als volgt: je neemt het vliegtuig naar de dichtsbij gelegen plaats waar je naar toe wilt. Vervolgens laat je je per bus vervoeren naar een volgende dichtbij gelegen plek. Dit gaat meestal over verharde weg, maar een deel is vaak niet verhard. Daar slaap je in een hotel waar vooral mensen komen met hetzelfde doel als jij. In alle vroegte wordt je opgehaald door een busje dat je brengt naar de plek waar je naar toe wilt, in dit geval Peninsula Valdes, een schiereiland aan de oostkust van Argentinië waar 2 golfstromen elkaar ontmoeten: een warme Golfstroom uit net noorden en een koude van Antarctica. Dit brengt een rijkdom aan zeedieren met zich mee. Wij willen hier naar toe om de zeeolifanten en de walvissen te zien. De baai van het schiereiland wordt de kraamkamer van de oceaan genoemd. Hier komen de walvissen naar toe om hun jongen te baren en met ze te spelen. Bootjes varen uit in de baai zodat je de walvissen van dichtbij kunt bewonderen. Dat hopen wij natuurlijk mee te maken.
Bij onze aankomst hier waait er een koude stevige Patagonische wind, en horen wij dat de boten bij een dergelijke wind niet uitvaren. Maar wij hopen natuurlijk dat de wind op onze dag minder zal zijn. En dat is ie ook. Een beetje. Na uren rijden door een woestijnachtig landschap zien wij af en toe guanaco's, nandu's en een dier dat we niet kennen "mara" genoemd. Als we bij de kust aankomen, zien we een kleine kolonie zeeolifanten die bijzonder actief zijn, de mannetjes zijn voortdurend bezig hun territorium te verdedigen en de vrouwtjes liggen te zogen of laten zich weer bevruchten, want zijn continue zwanger. Het is een spectaculair gezicht. Wel moeten we ons goed inpakken tegen de ijzige wind die om ons heen waait. Tegen onze zin, gaan we veel te vlug weer verder, wij willen nog wel langer kijken. Via de satelliettelefoon van de gids krijgen we te horen dat de boten vandaag niet uitvaren vanwege de wind. De teleurstelling hierover is in de hele groep voelbaar. Maar de gids probeert de moed er in te houden door de hoop op weersverbetering later in de middag levend te houden, zodat er mogelijk dan toch nog uitgevaren kan worden. We zien pinguïns en krijgen vers gegrild lam te eten tijdens onze lunch, zodat er van verveling geen sprake is bij ons.
In de middag komen we aan bij het dorpje van waaruit de boten uitvaren. Als we aankomen regent het. Deze streek is extreem droog, er is nergens zoet water, de schapen krijgers zelfs zout water te drinken, hier valt per jaar max. 250mm regen. Wij behoren tot de uitverkorenen die dit zeldzame natuurverschijnsel mogen meemaken. Als we met weinig hoop uitstappen, krijgen we te horen dat het helaas niet gaat gebeuren vandaag. Onze groep druipt teleurgesteld af naar de cafeetjes en Clem en ik lopen naar het strand met de vage hoop om via de verrekijker dan toch op zijn minst een vin of zo in de verte te kunnen waarnemen. En wie schetst onze verbazing als er gewoon voor onze neus de enorme walviskoppen zich toch boven water uitsteken, wij meer zien dan slechts een vin, hele grote ruggen die boven water uitkomen en spuitende walvissen of waterfonteinen als ze zich weer terugstorten in zee. Terwijl we ons staande houden in de ijzige sterke wind, de hagelstenen naar beneden vallen, mijn kapsel transformeert naar coupe capuchon, slaken we alsmaar enthousiaste kreten en wijzen we elkaar opgewonden de walvissen aan! Het was niet helemaal waar we op gerekend hadden, maar het was voor ons toch heel spectaculair!
Bij onze aankomst hier waait er een koude stevige Patagonische wind, en horen wij dat de boten bij een dergelijke wind niet uitvaren. Maar wij hopen natuurlijk dat de wind op onze dag minder zal zijn. En dat is ie ook. Een beetje. Na uren rijden door een woestijnachtig landschap zien wij af en toe guanaco's, nandu's en een dier dat we niet kennen "mara" genoemd. Als we bij de kust aankomen, zien we een kleine kolonie zeeolifanten die bijzonder actief zijn, de mannetjes zijn voortdurend bezig hun territorium te verdedigen en de vrouwtjes liggen te zogen of laten zich weer bevruchten, want zijn continue zwanger. Het is een spectaculair gezicht. Wel moeten we ons goed inpakken tegen de ijzige wind die om ons heen waait. Tegen onze zin, gaan we veel te vlug weer verder, wij willen nog wel langer kijken. Via de satelliettelefoon van de gids krijgen we te horen dat de boten vandaag niet uitvaren vanwege de wind. De teleurstelling hierover is in de hele groep voelbaar. Maar de gids probeert de moed er in te houden door de hoop op weersverbetering later in de middag levend te houden, zodat er mogelijk dan toch nog uitgevaren kan worden. We zien pinguïns en krijgen vers gegrild lam te eten tijdens onze lunch, zodat er van verveling geen sprake is bij ons.
In de middag komen we aan bij het dorpje van waaruit de boten uitvaren. Als we aankomen regent het. Deze streek is extreem droog, er is nergens zoet water, de schapen krijgers zelfs zout water te drinken, hier valt per jaar max. 250mm regen. Wij behoren tot de uitverkorenen die dit zeldzame natuurverschijnsel mogen meemaken. Als we met weinig hoop uitstappen, krijgen we te horen dat het helaas niet gaat gebeuren vandaag. Onze groep druipt teleurgesteld af naar de cafeetjes en Clem en ik lopen naar het strand met de vage hoop om via de verrekijker dan toch op zijn minst een vin of zo in de verte te kunnen waarnemen. En wie schetst onze verbazing als er gewoon voor onze neus de enorme walviskoppen zich toch boven water uitsteken, wij meer zien dan slechts een vin, hele grote ruggen die boven water uitkomen en spuitende walvissen of waterfonteinen als ze zich weer terugstorten in zee. Terwijl we ons staande houden in de ijzige sterke wind, de hagelstenen naar beneden vallen, mijn kapsel transformeert naar coupe capuchon, slaken we alsmaar enthousiaste kreten en wijzen we elkaar opgewonden de walvissen aan! Het was niet helemaal waar we op gerekend hadden, maar het was voor ons toch heel spectaculair!
-
02 November 2014 - 07:24
Lilian:
Wauw...weer een super verhaal!! En foto's zijn beter! -
02 November 2014 - 14:03
Aarnoud:
Super!! voelt echt alsof jullie in een andere wereld zitten geniet er van ! groetjes -
02 November 2014 - 15:26
Anita:
Wat prachtig, zo kort bij de natuur, ongelooflijk!!! -
02 November 2014 - 21:18
Leny:
Wat een omgeving, wat een heel ander leven...wat een indrukken. Jullie wennen nooit meer in NL.
Geniet er nog van. -
02 November 2014 - 21:18
Leny:
Wat een omgeving, wat een heel ander leven...wat een indrukken. Jullie wennen nooit meer in NL.
Geniet er nog van.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
