De Andes rond Salta
Door: Clem
Blijf op de hoogte en volg Gerti
14 November 2014 | Argentinië, Salta
Ons laatste doel hier in Argentinië is de Andes rond Salta. Onze gids Sergio wacht ons na onze vlucht op op de kleine luchthaven. Hij blijkt een zeer goed Engels sprekende man die meteen met zijn gidsen begint. We krijgen water en wat zoutjes aangereikt en hij vertelt al rijdend naar ons hotel wat we van Salta moeten weten.
Morgen om 9.00 spreken we af om te vertrekken.
Die dag begint wat bewolkt. We rijden door de buitenwijken van Salta en meteen valt toch ook het Zuid-Amerikaanse aanzien op. Kleine huisjes, veel plastic afval, armoede.
We zullen naar bijna 3500 meter gaan over de pas naar Cachi. We stijgen gestaag over een onverharde weg. De wolken blijven in het dal hangen maar echt zonnig worden doet het niet. Pas als we over de pas rijden en de hoogvlakte opgaan zien we de blauwe lucht. Hier valt weinig regen en er staat een leger van hoge cactussen langs de nu geasfalteerde weg. Het is warm. Bloedje heet als we Cachi binnen rijden. Het is een oase. Hier is een kleine groene strook waar 8000 mensen leven. Na onze lunch hebben we een uurtje om wat rond te lopen. Leuk in die bloedhitte. We houden het 20 minuten vol. Dan in het centrale park leggen we ons letterlijk neer onder de bomen. Heerlijk koel. Sergio pikt ons op en brengt ons naar de finca La Paya waar wij zullen overnachten.
Het blijkt een prachtplaats voor ons. Een prachtige ruime kamer. Een arcade waar we heerlijk kunnen zitten en een struik met lange gele bloemen waar een kolibri iedere tien minuten honing komt lurken. En het avondeten met eigen empanadas uit de adobe oven zo op je bord. Lekker!
De volgende dag gaan we op weg naar Cafayate,150 km verderop. We doen er met alle stops 9 uur over. We rijden over ruta 40, de weg die 5000 km lang van het noorden tot Tierra del Fuego loopt. Hier onverhard soms anderhalve auto breed. Hoogtepunt van deze dag vandaag is het stuk door Cerada de las Flechas, een adembenemend landschap van door zandsteen gevormde structuren. Het is een andere wereld. En de weersveranderingen hier met steeds meer donkere wolken waardoor het beeld steeds dramatischer wordt. We rijden rond 6 uur Cafayate binnen, krijgen van Sergio de gebruikelijke rondrit over de plaza en een uurtje later zitten we achter het bier op het terras. Wel goed gekleed omdat het niet warm is. Het regent en onweert zelfs op korte afstand. Terwijl deze plaats 330 dagen zon heeft!
Na goede nachtrust staat de auto voor voor de volgende etappe. Terug naar Salta. Het is zwaar bewolkt. We rijden direct vanuit Cafayate weer door een zandsteengebied, wat schitterende rotspartijen geeft. Ook stroomt er een rivier door. Nou ja een waterstroompje. Sergio vertelt hoe het hier in een uur kan veranderen bij heftige regen. Alleen regent het hier slechts enkele uren per jaar! Dat is te zien aan de grote keien die in de droge zijrivierbeddingen liggen. Modderstromen kunnen kleine nederzettingen volledig wegvagen.
We rijden 3 uur al uitstappend en steeds kleiner wordend door het overweldigende landschap vol verwondering door een steeds kleiner wordende canyon. Je moet het gezien hebben!
Na 5 uur rijden brengt Sergio ons naar een mooi restaurant in de wijk San Lorenzo. Hier staan wel mooie huizen. Wat een verschil met de Adobe mini huisjes van de indigeno. We besluiten een diner met soep vooraf en als hoofdgerecht trucha à limon te nemen. En een fles witte wijn. We worden uitstekend bediend. Eventjes zijn we koning en koningin van Salta.
Morgen om 9.00 spreken we af om te vertrekken.
Die dag begint wat bewolkt. We rijden door de buitenwijken van Salta en meteen valt toch ook het Zuid-Amerikaanse aanzien op. Kleine huisjes, veel plastic afval, armoede.
We zullen naar bijna 3500 meter gaan over de pas naar Cachi. We stijgen gestaag over een onverharde weg. De wolken blijven in het dal hangen maar echt zonnig worden doet het niet. Pas als we over de pas rijden en de hoogvlakte opgaan zien we de blauwe lucht. Hier valt weinig regen en er staat een leger van hoge cactussen langs de nu geasfalteerde weg. Het is warm. Bloedje heet als we Cachi binnen rijden. Het is een oase. Hier is een kleine groene strook waar 8000 mensen leven. Na onze lunch hebben we een uurtje om wat rond te lopen. Leuk in die bloedhitte. We houden het 20 minuten vol. Dan in het centrale park leggen we ons letterlijk neer onder de bomen. Heerlijk koel. Sergio pikt ons op en brengt ons naar de finca La Paya waar wij zullen overnachten.
Het blijkt een prachtplaats voor ons. Een prachtige ruime kamer. Een arcade waar we heerlijk kunnen zitten en een struik met lange gele bloemen waar een kolibri iedere tien minuten honing komt lurken. En het avondeten met eigen empanadas uit de adobe oven zo op je bord. Lekker!
De volgende dag gaan we op weg naar Cafayate,150 km verderop. We doen er met alle stops 9 uur over. We rijden over ruta 40, de weg die 5000 km lang van het noorden tot Tierra del Fuego loopt. Hier onverhard soms anderhalve auto breed. Hoogtepunt van deze dag vandaag is het stuk door Cerada de las Flechas, een adembenemend landschap van door zandsteen gevormde structuren. Het is een andere wereld. En de weersveranderingen hier met steeds meer donkere wolken waardoor het beeld steeds dramatischer wordt. We rijden rond 6 uur Cafayate binnen, krijgen van Sergio de gebruikelijke rondrit over de plaza en een uurtje later zitten we achter het bier op het terras. Wel goed gekleed omdat het niet warm is. Het regent en onweert zelfs op korte afstand. Terwijl deze plaats 330 dagen zon heeft!
Na goede nachtrust staat de auto voor voor de volgende etappe. Terug naar Salta. Het is zwaar bewolkt. We rijden direct vanuit Cafayate weer door een zandsteengebied, wat schitterende rotspartijen geeft. Ook stroomt er een rivier door. Nou ja een waterstroompje. Sergio vertelt hoe het hier in een uur kan veranderen bij heftige regen. Alleen regent het hier slechts enkele uren per jaar! Dat is te zien aan de grote keien die in de droge zijrivierbeddingen liggen. Modderstromen kunnen kleine nederzettingen volledig wegvagen.
We rijden 3 uur al uitstappend en steeds kleiner wordend door het overweldigende landschap vol verwondering door een steeds kleiner wordende canyon. Je moet het gezien hebben!
Na 5 uur rijden brengt Sergio ons naar een mooi restaurant in de wijk San Lorenzo. Hier staan wel mooie huizen. Wat een verschil met de Adobe mini huisjes van de indigeno. We besluiten een diner met soep vooraf en als hoofdgerecht trucha à limon te nemen. En een fles witte wijn. We worden uitstekend bediend. Eventjes zijn we koning en koningin van Salta.
-
14 November 2014 - 07:09
Annemarie:
Ziet er echt GEWELDIG uit, wat een schitterende reis is dit weer voor jullie en wat leuk dat we weer mee kunnen kijken. Geniet er nog een paar dagen van (misschien klein cactusje mee ? ) :-) -
14 November 2014 - 10:36
Lilian:
Weer een mooi verhaal en foto's!het houdt niet op! -
14 November 2014 - 19:03
Jolanda:
wat een mooie afsluiter van jullie reis... en bedankt voor al die sappige verslagen en prachtige foto's, het is iedere keer weer een kadootje om even mee te mogen genieten. -
14 November 2014 - 21:31
Ivo:
Wat een landschappen! En muziek en lekker eten! Viva la vida -
15 November 2014 - 10:59
Anita:
Wat geweldig om zo op deze manier mee te reizen, de lekkere zon!!!Nog hele fijne dagen!! -
15 November 2014 - 13:09
Leny:
Wat een mooi landschap en een smakelijke " toost". Goede reis verder. -
15 November 2014 - 19:37
Jose:
Hele mooie verhalen en hele mooie foto's.
Geniet nog de laatste dagen -
16 November 2014 - 11:41
Aarnoud:
Het houdt maar niet op............of toch, ook wij hebben er van genoten PROOST! Kom goed thuis
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
